SOWA OPAC : Biblioteka Pedagogiczna w Zgierzu

6 wyników

Książka

DVD

W koszyku

oceń

Popiół i diament [Film] / [reżyseria Andrzej Wajda ; scenariusz na motywach powieści Jerzego Andrzejewskiego Andrzej Wajda, Jerzy Andrzejewski ; zdjęcia Jerzy Wójcik ; muzyka Jan Krenz ; scenografia Roman Mann ; kostiumy Katarzyna Chodorowicz ; obsada Zbigniew Cybulski, Ewa Krzyżewska, Wacław Zastrzeżyński, Bogumił Kobiela ; tekst omówienia Anna Willman, Bogdan Kozak ; oprac. omówienia Bogdan Rudnicki]. - Warszawa : Mediaprofit, 2006. - 1 dysk optyczny (DVD) (97 minut) : dźwiękowy, czarnobiały. ; 12 cm. + Dokument drukowany: 62, [2] strony : ilustracje ; 20 cm.

(Biblioteka Gazety Wyborczej. Omówienie Lektury Szkolnej + Film ; 11)

Autor

Andrzejewski Jerzy (1909-1983). Wajda Andrzej (1926-2016). Wójcik Jerzy (1930-2019). Krenz Jan (1926-2000). Mann Roman (1911-1960). Chodorowicz Katarzyna. Cybulski Zbigniew (1927-1967). Krzyżewska Ewa (1939-2003). Zastrzeżyński Wacław (1900-1959). Kobiela Bogumił (1931-1969). Willman Anna. Kozak Bogdan. Rudnicki Bogdan.

Forma i typ

Książki Filmy i seriale Rejestracje audio i wideo Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska Film polski

Temat

Andrzejewski, Jerzy (1909-1983). Lektura szkolna

Gatunek

Film fabularny Film polski Materiały pomocnicze Film psychologiczny Literatura polska Adaptacja filmowa Dokumenty audiowizualne

Rok produkcji 1958.

Czas projekcji ok. 97 min

Dokument towarzyszący: Popiół i diament [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Anna Willman, Bogdan Kozak ; oprac. Bogdan Rudnicki]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 63, [1] s. : il. ; 20 cm. Filmogr. A. Wajdy s. 61

Język filmu polski. W dodatkach dostęp do wybranych scen

"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl składa się z 25 tomów. T. 11, Popiół i diament. Ostatni dzień wojny. Poranek pierwszego dnia pokoju. Pokazać tej szczególnej nocy losy młodego człowieka uwikłanego w okupacyjną przeszłość, zmęczonego bohaterstwem, przeczuwającego inne, lepsze życie. Cóż to za piękny temat do filmu. Tej szczególnej nocy spotyka się przeszłość z przyszłością - i zasiada do jednego stołu. Przy akompaniamencie tang i fokstrotów bohater filmu, Maciek Chełmicki, szuka odpowiedzi, jak żyć dalej - jak zrzucić dławiący bagaż przeszłości, rozwiązuje odwieczny dylemat żołnierza. Słuchać czy myśleć. A jednak Maciek zabije. Powieść Jerzego Andrzejewskiego "Popiół i diament" była jednym z najbardziej przez komunistyczne władze popieranym polskim utworem literackim. Obowiązkowa lektura szkolna, ponad 20 wydań w czasach PRL-u - te fakty mówią same za siebie. Uznawano ją wówczas w Polsce (choć nie wszyscy) niemal za arcydzieło, za jedną z najważniejszych rodzimych powieści XX wieku. Nieco skromniej, lecz również z należytym pietyzmem, traktowano ekranizację Wajdy. Jedynie w drugim obiegu można było publikować opinie, odbiegające od urzędowego stereotypu. Andrzej Werner pisał: "W powieści, ale zwłaszcza w filmie (dzięki kondensacji niezwykle ekspresywnej formy), dokonano zabiegu, który można by nazwać stworzeniem fałszywego klimatu tragicznego. Dzieje się tak przez sugestię świadomości bohaterów, którym kazano działać w społecznej i moralnej próżni"("Polskie, arcypolskie"). Po przełomie politycznym w 1989 roku pojawiły się głosy oficjalnie krytykujące powieść Andrzejewskiego, a pośrednio również jej ekranową wersję. Nagle "jedna z najważniejszych polskich książek ostatniego półwiecza" okazała się "tendencyjna" (choć nie pozbawiona walorów literackich), "zapowiadająca socrealizm", "pełna fałszywych tonów", pochwalna wobec "nowego porządku przyniesionego na sowieckich bagnetach". O ekranizacji "Popiołu i diamentu" (1958) pisano łaskawiej, ale i tu głosy były podzielone. Zarzucano Wajdzie, że pokazał nieprawdziwy obraz tuż powojennej Polski, z drugiej jednak strony podkreślano, że to młody akowiec Maciek Chełmicki, a nie pepeerowiec Szczuka, stał się prawdziwym bohaterem filmu i reprezentantem prawdziwych wartości. Owo subtelne przesunięcie akcentów dostrzeżono zresztą również pod koniec lat pięćdziesiątych, ale wówczas uchodziło ono raczej za niemiły zgrzyt, a nawet przekłamanie, kładące się cieniem na "słusznej" wymowie filmu. Większość zarzutów pod adresem kinowej wersji "Popiołu i diamentu" dotyczyła jednak głównie interpretacji wydarzeń historycznych i sytuacji politycznej "zaraz po wojnie" (taki tytuł miała pierwotnie nosić powieść Andrzejewskiego). Nawet najsurowsi krytycy (tak "z lewa", jak i "z prawa") nie odważyli się podważać artystycznych walorów dzieła Wajdy. Zgodnie wskazywali na mistrzowskie operowanie zwięzłą metaforą (zamiast epickiej rozwlekłości) i ostrymi kontrastami (niektórzy wywodzili poetykę filmu z ekspresjonizmu) oraz znakomite aktorstwo, zwłaszcza Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobieli, których wielka kariera zaczęła się właśnie od tego filmu. Szczególnie kreacja Cybulskiego zwróciła uwagę krytyki i na długo zapadła w pamięć widzom. Jego Maciek Chełmicki zachowaniem bardziej przypominał bohaterów Jamesa Deana niż akowskiego konspiratora (Zygmunt Kałużyński). Mentalność, którą reprezentował, bliższa była młodym ludziom anno 1958 niż ich rówieśnikom z połowy lat czterdziestych. Może właśnie dlatego tak zafascynowała współczesnych widzów. Może właśnie także dlatego legenda Cybulskiego jest żywa do dziś. 8 maja 1945 roku. Młody akowiec, Maciek Chełmicki, otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR. Zbieg okoliczności powoduje, że zabija kogoś innego. Spotykając się twarzą w twarz ze swoją ofiarą doznaje szoku. Staje przed koniecznością powtórzenia zamachu. Poznaje Krystynę, dziewczynę pracującą jako barmanka w restauracji hotelu "Monopol". Uczucie do niej uświadamia mu jeszcze bardziej bezsens zabijania w chwili zakończenia wojny. Wierność złożonej przysiędze, a tym samym obowiązek podporządkowania się rozkazowi, przeważa szalę. Czyni odpowiednie przygotowania, w czasie których, w czasie których zjawia się w jego pokoju hotelowym Krystyna. Maciek korzysta z okazji, kiedy sekretarza KW, Szczukę, wywołują z urządzonego z okazji zwycięstwa bankietu do Urzędu Bezpieczeństwa. Zabija Szczukę, sam zaś ginie zastrzelony przypadkowo przez patrol polskich żołnierzy, ponieważ nie posłuchał wezwania do zatrzymania się

Film

DVD

W koszyku

oceń

Anioł przy moim stole = An angel at my table / Solopan, Hibiscus Film ; screenplay by Laura Jones ; producer Bridget Ikin ; director by Jane Campion. - Warszawa : Solopan, [2007]. - 1 dysk optyczny (DVD) (151 min) : dźw., kolor. ; 12 cm.

(Classic Collection)

Autor

Campion Jane (1954- ) Frame Janet (1924-2004) Ikin Bridget Jones Laura (1951- )

Forma i typ

Filmy i seriale

Temat

Frame, Janet (1924-2004)

Gatunek

Adaptacja filmowa Dramat filmowy Film biograficzny Film psychologiczny

Film na podst. opowiadań Jane Frame.

Opis z etykiety płyty i z opakowania.

Dźwięk: Dolby Digital 5.1; obraz: 16:9.

Ścieżka dźwiękowa ang., napisy ang. i pol.

Film

DVD

W koszyku

oceń

Ferdydurke [Film] / reżyseria Jerzy Skolimowski ; scenariusz według powieści Witolda Gombrowicza Jerzy Skolimowski, John Yorick, Joseph Kay ; zdjęcia Witold Adamek ; muzyka Stanisław Syrewicz, Michał Lorenc ; scenografia Andrzej Przeworski, Janusz Sosnowski ; obsada Iain Glen, Tadeusz Łomnicki, Artur Żmijewski, Jan Peszek, Beata Tyszkiewicz ; tekst omówienia Jolanta Chrostowska-Sufa, Anna Willman ; opracowanie omówienia Anna Willman. - [Warszawa] : Vision Film Production : Figaro, cop. 2002. - 1 dysk optyczny (DVD) : dźwiękowy, kolorowy ; 12 cm + Omówienie lektury szkolnej.

(Biblioteka Gazety Wyborczej. Lektury Szkolne ; 4)

Autor

Skolimowski Jerzy (1938- ). Yorick John (1968- ). Kay Joseph (1970-2012). Adamek Witold (1945-2017). Syrewicz Stanisław. Lorenc Michał (1955- ). Przeworski Andrzej. Sosnowski Janusz. Glen Iain (1961- ). Łomnicki Tadeusz (1927-1992). Żmijewski Artur (1966- ). Peszek Jan (1944- ). Tyszkiewicz Beata (1938- ). Chrostowska-Sufa Jolanta. Willman Anna.

Forma i typ

Filmy i seriale.

Przynależność kulturowa

Film polski

Temat

Gombrowicz, Witold (1904-1969). Pomoce dydaktyczne

Gatunek

Film fabularny Film psychologiczny Film polski Adaptacja filmowa

Tytuł z ekranu tytułowego.

Rok produkcji 1991.

Czas projekcji ok. 89 minut.

Dokument towarzyszący: Ferdydurke [omówienie lektury szkolnej + film] / [tekst Jolanta Chrostowska-Sufa ; rozdz. III i IV oraz oprac. całości Anna Willman]. Warszawa : Mediaprofit, cop. 2006. 63, [1] s. : il. kolor. ; 20 cm. Filmogr. J. Skolimowskiego s. 53

Na podstawie powieści Witolda Gombrowicza.

Dźwięk: Dolby Digital 2.0; obraz: 4:3.

Język filmu angielski, polski lektor, napisy polskie.

"Lektury szkolne" to wyjątkowy przewodnik po lekturach i znakomita pomoc dydaktyczna dla nauczycieli. Każdy tom zawiera omówienie dzieła literackiego oraz jego adaptację filmową. Cykl składa się z 25 tomów. T. 4, Ferdydurke. J. Skolimowski tak tłumaczy tytuł 30 DOOR KEY: "Gombrowicz nadał swej książce tytuł, który nic nie znaczy prócz odległego skojarzenia z postacią z Sinclera Lewisa. Niestety dla zachodniego odbiorcy słowo Ferdydurke brzmi jak spolszczone imię Ferdynanda. Chcąc uniknąć takiego odczytania wpadłem na pomysł, że fonetyczny zapis FERDY-DUR-KE jest bardzo bliski THIRTY-DOOR-KEY, zaś thirty zanotowane cyfrą 30 pozwala łatwiej zapamiętać ten absurdalny układ trzech słów, gramatycznie bez sensu, czyli tak jak chciał Gombrowicz. Natomiast powstają niezłe skojarzenia, jako że bohater ma lat 30, próbuje przekroczyć drzwi (DOOR) pomiędzy niedojrzałością a dojrzałością, zaś najbardziej życzliwi widzowie być może odnajdą też i klucz (KEY)". Warszawa, lato 1939. Józiowi, początkującemu pisarzowi, który skończył trzydzieści lat i opublikował pierwszą książkę, składa wizytę jego dawny nauczyciel, profesor Pimko i odsyła z powrotem do gimnazjum. Józio obserwuje tu społeczność uczniowską, w której wyróżniają się dwie indywidualności: Miętus, marzący o życiu brutalnym, uosabiającym wizję parobka, i Syfon - ideał niewinności. Miętus wyzywa Syfona na pojedynek na miny, i doprowadza do utracenia przez przeciwnika niewinności. Pimko umieszcza Józia na stancji u inżynierostwa Młodziaków, nowoczesnych rodziców nowoczesnej pensjonarki Zuty. Józio jest nią zafascynowany, ona traktuje go pogardliwie. W akcie zemsty Józio doprowadza do obnażenia ukrytej pod pozorami nowoczesności dość tradycyjnej prawdy o trojgu Młodziakach. Józio, w towarzystwie Miętusa ucieka na wieś, trafia do domu wujostwa. Tutaj kultywowany jast fason ziemiański. Józio spotyka swoją kuzynkę Zosię, którą zawsze kochał. Zaczyna myśleć o całkowitym porzuceniu niedorosłości, ale plany krzyżuje Miętus, pobratawszy się z parobkiem. Wszelkie formy i fasony upadają, chłopi szturmują dwór, wybucha pożar. Józio i Zosia ratują się na małej łódeczce z napisem "Transatlantyk" i znikają w mroku nocy. Syreny zaczynają wyć, niemieckie eskadry lecą nad Polską, spadają pierwsze bomby, płonie Zamek Królewski w Warszawie